The Black Dog

Digitale
inkijkexemplaar:

https://www.fotofabriek.nl/preview/?id=97B15122E586D25986C0202DD773A5D3&source

Waar ik een aantal jaren geleden zo
bang voor was en nu niet meer, is openheid geven aan mijn bipolaire
kwetsbaarheid. Ik ga het woord stoornis niet noemen, omdat ik vind dat er een
negatieve lading aanhangt en - van vroeger uit – het is op de een of andere
manier oordelend en kwetsend. Het woord kwetsbaarheid geeft

automatisch een gevoel van zachtheid en dat je er voorzichtig mee om moet gaan.
Mijn kwetsbaarheid is deels aangeboren (erfelijk) maar ik heb het ook verworven
gedurende mijn opvoeding en keuzes die van daaruit heb gemaakt.

In 2014 heb ik een diagnose laten
doen omdat ik al heel lang dacht dat er ‘iets’ met mij aan de hand
was. Waarom zoveel werkgevers? Waarom zoveel conflicten? Waarom,
iedere dag, dat lege gevoel? Waarom die overprikkelbaarheid? Waarom
de faalangst? Waarom komen mijn dromen niet uit? Waarom loop ik stuk
in opleidingen? Waarom is mijn ergste vijand,…. ik zelf?

Er kwam Borderline
- High Level uit,
High Level betekent in dit geval - hoe ironisch ook - een goed functionerende
borderliner

in de maatschappij. Dat was het énige positieve er aan, ik was opgelucht maar tegelijkertijd
ook verdrietig. Als ik dat eerder had geweten, dan……… was er
minder onbegrip van de omgeving geweest, waren er andere schoolkeuzes
gemaakt, had ik meer begeleiding als kind gehad, had ik niet de
stempel van ‘moeilijk’ kind…….. enzz..

Ik heb vanaf mijn 17e therapie
gehad, RIAGG, een
hersteloord van 12 weken, dagtherapie van 8 maanden, gesprekken, Psycholoog,
Psychiater, medicatie, VERS training
en toen een opname -

dagtherapie - van in totaal 2,5 jaar voor MBT-Therapie. Leren, om te praten vanuit je
gevoel, bewust worden van wat jouw gedrag met de ander doet, leren waarom
de ander reageert

zoals die reageert…. oftewel MENTALISEREN. De kunst is om ‘in contact’ te blijven met de ander. Als
ik uit contact ga, dan is de stap om weer in contact te komen des te groter -
voor mij - omdat ik in een negatieve spiraal terecht komen wat
destructief

voor mij kan zijn.

Er is, samen met mij, een signaleringsplan opgesteld, van Fase 0. t/m
Fase 3. Fase 3. Is extern of intern ontploffen en dood-gedachtes overheersen,
die bijna waarheid ‘kunnen’ gaan

worden. Vandaar het plan om niet in Fase 3. te belanden, daar staat in wat de ander
kan doen en vooral wat ik niet moet doen naar de ander. Kortom - wat ik al
eerder zei - ‘ik moet in contact
blijven’ zodat mijn
gedachtes niet op de vrije loop gaan. 🙌

Ik schaam mij er niet meer voor dat
ik deze

kwetsbaarheid heb, het is voor mij iedere dag ‘hard’ werken om een dag door te komen.
Het is erger geworden, dat komt - denk ik - naarmate ik ouder word, steeds meer
vanuit mijn gevoel handel en ik eerder geraakt word door dingen. Ik ben een
watje geworden met een grote bek, zeg maar. 😁

Ik ben door mijn afstudeerproject The Black Dog - indirect - uit de kast gekomen.
Een platform voor mijn lotgenoten en ikzelf. Ik ga mezelf niet meer in alle
bochten wringen om maar goed voor de dag te komen voor anderen, om mezelf
anders voor te doen dan dat ik eigenlijk ben, ik ben nu eenmaal een aparte en
een eigenzinnige (dat werd vroeger al gezegd 😉) met een gebruiksaanwijzing. Die
gebruiksaanwijzing is niet zó ontzettend moeilijk, ik  ben zelf heel
duidelijk in wat ik wel en niet wil, het is niet altijd even tactisch, maar nu
je dit allemaal van mij weet, hoop ik dat je het allemaal beter kunt plaatsten.
😜

Nee,
behandel mij niet anders dan anderen, wees niet voorzichtig met mij, het enige
wat ik wil, is dat je mij benadert zoals je mij altijd benadert hebt, voordat
je dit allemaal wist van mij. ✌️🙏

Annemarie